Այս օրերին մահվան ստվերը կարծես թևածում է ամենուր։ Ամեն օր լրատվամիջոցները գուժում են համավարակի և դժբախտ պատահարների զոհերի մասին։ Շատերն են ասում, որ քայլում ենք մահվան ստվերների միջով՝ ապագայի հանդեպ անորոշության և վախի զգացումով։
Այո՛, երբեմն և հաճախ մեր կյանքի ճամփորդությունն անցում է ցավի ու տառապանքի մթին անտառների միջով՝ զուրկ որևէ լուսավորությունից։ Սակայն նրանք, ովքեր վստահում են Աստծուն և գիտեն դեպի Աստված տանող ճանապարհը, շարունակում են վստահ քայլել անգամ լիակատար մթության մեջ։
Հավատա՛նք և վստահե՛նք Ամենախնամ Աստծուն և սաղմոսերգուի հետ հռչակենք անվախ՝ ասելով. «Թեկուզ գնամ մահվան ստվերների միջով չարից չպիտի վախենամ, քանզի դու, Տե՜ր, ինձ հետ ես»։ (Սաղմոս 22:4)
