«Դու, միա՜յն գովյալդ, սկսած նախնի սերունդներից մինչև այսօր, գտնելով և ինձ՝ մեղավորիս էլ մոլորության մեջ անլույս ու անել, ըստ գոչման առ քեզ մաղթանք երգողի քո խնամարկու կամքի տեսչությամբ Հովիվ կոչվեցիր. Ոչ միայն հոգ տարար, այլև փնտրեցիր, և, ո՜վ հրաշագործ, ոչ միայն գտար, այլև անճառելի բարերարությամբ վերցրիր սիրով դու կենդանարար քո ուսի վրա, և քո երկնային զորաց հետ մեկտեղ՝ քո հայրենական ժառանգության մեջ դասեցիր ինձ…. Քո աստվածային բարեխնամությամբ տիեզերահրաշ ցույց տվեցիր դու հոգածությունդ թշվառության մեջ կորածի հանդեպ … Դո՛ւ միայն օրհնյալ հավիտյանս. Ամեն»:
Նարեկ, Բան ԺԵ
