Տարիներ առաջ, երբ ուսանում էի Սևանի Վազգենյան Հոգևոր Դպրանոցում, ձմռան ամիսներին Սևանա լիճն ամբողջությամբ սառչում էր։ Ձմռան այդպիսի մի օր ուսանող ընկերներիս հետ իջանք լճի ափ և շատ զգուշորեն փորձում էինք զգալ սառույցի ամրությունը, թե արդյո՛ք կարող ենք քայլել դրա վրա, արդյո՛ք սառույցը կարող է պահել մեր ծանրությունը։
Այդպես վախվորած մի քանի քայլ անելուց հետո հանկարծ աղմուկ լսեցինք և տեսանք, թե ինչպես նիվա մակնիշի մի ավտոմեքենա սլանում է լճի վրայով՝ Սևանից դեպի Գավառ։ Սառույցը դիմանում էր այդ մեքենայի ողջ ծանրությանը նույն լճի վրա, որի վրա մենք վախվորած քայլեր էինք անում։
Նոր տարին նոր ճանապարհներ է բացում մեր առջև, սակայն երբեմն անվստահությունը, երկչոտությունն ու վախը անշարժացնում և կաթվածահար են անում մեզ՝ թույ չտալով առաջ ընթանալ։ Անվստահությամբ և վախով ենք քայլում Աստծո խոստումների վրա, կարծես մեր թեթևությունը խոստումներն ավելի ամուր և վստահելի պիտի դարձնեն։ Երբեմն էլ երկմտում ենք և չենք վստահում այդ խոստումներին։
- Աստված խոստացավ, որ մեզ հետ պիտի լինի և երբեք մեզ չի լքելու։ Հավատանք Նրա խոստումին։
- Աստված խոստացավ ներել մեր մեղքերը, եթե ապաշխարենք և դառնանք դեպի Նա։ Հավատանք Նրա խոստումին։
- Աստված խոստացավ մեզ հավիտենական կյանք պարգևել։ Հավատանք Նրա խոստումին։
«Հանդարտվե՛ք և իմացե՛ք, որ ես եմ Աստված», ասում է մեր Տերը Աստվածաշունչ Սուրբ Գրքում (Սղմ. 45:10)։
Վստահե՛նք Նրան, խաղաղվե՛նք ու համարձա՛կ ընթանանք այս նոր բացվող ճանապարհով՝ գոհություն հայտնելով և հռչակելով մեր Տեր Աստծո անսահման բարությունը ճանապարհի ողջ ընթացքում։
