«Դուք էլ, որպես կենդանի քարեր, Քրիստոսի վեմի վրա կառուցվում եք որպես հոգևոր տաճար. որպես անարատ քահանայություն, որպեսզի Հիսուս Քրիստոսի միջոցով մատուցեք հոգևոր պատարագներ, որոնք հաճելի լինեն Աստծուն»։ (Ա.Պետրոս 2:5)
Այս տողերը գրելիս Ս. Պետրոս առաքյալի մտապատկերում վստահաբար Հին Ուխտի Տաճարի շինարարությունն էր, որի նմանողությամբ, արդեն Նոր Ուխտում, Աստված կառուցում է մեզ Իր միածին Որդու Հիսուս Քրիստոսի վեմի վրա որպես հոգևոր Տաճար։
Հին Կտակարանում Աստված հրամայեց Սողոմոն Իմաստուն թագավորին կառուցել Իր Տաճարը, և վերջինս կազմակերպեց շինարարությունն այնպես, որ շինհրապարակում միայն խաղաղություն և անդորր էր. «Տաճարը շինվեց ապառաժ ու անմշակ քարերով, և մուրճի կամ երկաթէ որևէ գործիքի ձայն չլսվեց դրա շինության ժամանակ»։ (Գ. Թագավորաց 6:7) Իսկ քարերը նախապես մշակվում և պատրաստվում էին ներքևում՝ քարհանքում, և ապա վեր էին բարձրացվում և տեղադրվում իրենց համապատասխան տեղերում։
Աստված մեզ ևս, որպես կենդանի քարերի, այստեղ երկրի վրա կտրում, հղկում, և մշակում է, որպեսզի Հիսուս Քրիստոսի միջոցով մատուցեք հոգևոր պատարագներ երկրի վրա և երբ երկինք բարձրանանք, պատրաստ լինենք հավիտենական Տաճարի համար։
