Շարունակում ենք Սուրբ Ծննդյան ութօրեքի մեր խորհրդածությունների շարքը։ Այսօր հինգերորդ օրն է, իսկ շարականը հետևյալն է.
«Աստղի նշանին հետևելով՝ մոգերն եկան Բեթղեհեմ, երկրպագեցին Տիրոջը և քարայրում նվիրաբերեցին ընծաները խորհրդավոր» (Տեր յերկնից Սուրբ Ծննդեան, ԳՁ):
Մոգերի մասին ավետարանական պատումը (Մտթ. 2.1-12), որը գեղեցկորեն ներկայացված է նաև մեր սուրբծննդյան շարականներում, հոգևոր կյանքի ամփոփ նկարագիրն է:
Երբ Հիսուսի ծննդյան ժամանակ երևում է Նրա պայծառ աստղը, Արևելքի կողմերից այդ աստղն առաջինը նկատում են իմաստուն երեք մոգերը (Մելքոն, Գասպար եւ Բաղդասար), որոնք ուսումնասիրում էին երկնքի նշաններն ու մարգարեությունները։ Սա հոգևոր կյանքում զգաստության և արթնության կարևորությունն է մատնանշում: Մենք ևս, պետք է արթուն լինենք մտքով և բաց պահենք մեր հոգու աչքերը՝ տեսնելու և հասկանալու Աստծո Խոսքը և նշանները մեր կյանքում:
Չնայած հեռավորությանը և սպասվող դժվարություններին, մոգերը գիտակից որոշում են կայացնում և ճանապարհ ընկնում, որպեսզի հասնեն նորածին Թագավորի ծննդյան վայրը և երկրպագեն նրան։ Մենք ևս, հաճախ գիտենք, թե ի՛նչ է Աստված կամենում, բայց քայլեր չենք ձեռնարկում՝ վախի, ծուլության պատճառով և կամ այլ պատճառաբանություններ փնտրելով: Մոգերի օրինակը սովորեցնում է մեզ քաջաբար ու համառորեն մեր քայլերն անել հոգևոր կյանքի մեջ և անվարան կատարել Աստծո կամքը՝ առանց տրտնջալու կամ վախենալու դժվարություններից ու նեղություններից:
Իմաստուն մոգերը, հասնելով Բեթղեհեմ, մտնում են այն քարայրը, ուր գտնվում էր մանուկ Հիսուս, ծնրադրում են նրա առջև, երկրպագում և նվերներ մատուցում՝ ոսկի, կնդրուկ, զմուռս։ Շարականագիրն ասում է. «ընծաները խորհրդավոր», քանզի դրանցից յուրաքանչյուրը խորհուրդ ունի իր մեջ։ Ոսկին խորհրդանշում էր Տեր Հիսուսի Թագավոր լինելը, կնդրուկը` Աստվածությունը և զմուռսն էլ` Տիրոջ փրկագործ մահը։ Այսինքն` այս ընծաներով մոգերը խոստովանում են, որ նորածին Մանուկն իրենց Թագավորն է, Աստվածը և Փրկիչը: Մենք ևս, երբ գալիս ենք դեպի Տեր Հիսուս Քրիստոս, դատարկաձեռն չլինենք, այլ նվիրենք Նրան մեր սիրտը, հոգին ու միտքը և խոստովանենք, որ Նա է մեր Թագավորը, Աստվածն ու Փրկիչը:
Հուսկ, Ավետարանիչն ասում է, որ Մոգերն «ուրիշ ճանապարհով գնացին իրենց երկիրը»: Արդարև, նա, ով գալիս է Տեր Հիսուս Քրիստոսի մոտ և տեսնում Նրա լուսապայծառ դեմքը, այլևս առաջվանը լինել չի կարող լինել։ Նա դառնում է նոր մարդ և ընթանում նոր ճանապարհներով՝ դեպի Երկնքի Արքայություն։
«Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ. Ձեզ եւ մեզ մեծ աւետիս»։
