Մեղավորի Սիրտը
Տերունական այս օրը սկսենք Սբ. Գրիգոր Նարեկացու աղոթական բառերի խոկումով։
«Եվ ի՞նչ կա արդյոք ավելի չքնաղ, քան սիրտն այն մեղավորի, որն իր միտքը գտած տարակուսանքի թանձր խավարից, և Աստուծո օգնությունն ստացած, երբ մի կողմից արտաքուստ ծիծաղում է, մյուս կողմից հեծում հոգեպես: Այդպիսին թեպետ գերագույն բարձրությունից, նորագյուտ և անհերքելի մեղքերով ծանրաբեռնված սուզված է խորը՝ կործանման գուբի անդունդն անհատակ, սակայն փրկավետ կյանքին մոտեցնող նշխարը ունի, որպես լուսեղեն մի կայծ իր մտքում և հոգում պահած»։
Բան ԺԱ
