
«Հայր Աստծուց և Տեր Հիսուս Քրիստոսից՝ Հոր Որդուց, շնո՜րհ, ողորմությո՜ւն, խաղաղությո՜ւն ձեզ՝ ճշմարտությամբ և սիրով»։ (Բ. Հովհաննես 1:3–4)
Սուրբ Հովհաննես Առաքյալի երկրորդ ընհանրական նամակի մեջ «ճշմարտություն» և «սեր» բառերի հաճախակի կիրառությունը գրավում է ընթերցողի ուշադրությունն առաջին իսկ հայացքից։ Այս երկու իրականությունները մեր կյանքում ևս միասին պետք է հանդես գան, քանզի սերն առանց ճշմարտության չափից դուրս մեղմ է, ճշմարտությունն առանց սիրո՝ անողոք։
Ճշմարտության և սիրո միությունը կարելի է համեմատել կյանքի երկու կարևորագույն տարրերի՝ նատրիումի և քլորի միացության հետ։ Նատրիումն ունի քիմիական մեծ ակտիվություն և բնության մեջ հանդիպում է միայն համակցված ձևով։ Այլ խոսքով, այն այնքան ուժեղ է, որ միշտ խառնվում է մեկ այլ տարրի հետ։ Քլորը ինքնին թունավոր գազ է, որը ևս բնության մեջ հանդիպում է բնական միացությունների ձևով։ Դպրոցական բոլոր աշակերտները գիտեն, որ նատրիումի և քլորի իոնիկ միացության արդյունքը նատրիումի քլորիդն է կամ կերակրի աղը։
Աղը ոչ միայն համեմում է կերակուրը, այլև ունի հականեխիչ և վարակազերծիչ հատկություն։ Այն շատ կարևոր է մարդու օրգանիզմի համար և ազդում է օրգանիզմում տեղի ունեցող բազմաթիվ գործընթացների վրա:
Նմանատիպ և դեռ առավելի մեծ կարևորություն ունի ճշմարտության և սիրո միությունը հավատացյալի հոգևոր կայքնում։
Comments