Հույսով ուրախացեք

Միացյալ Նահանգներում իմ հովվական ծառայության ընթացքում մի կիրակի օր՝ Սուրբ Պատարագից առաջ, մոտեցա մեր համայնքի չորս տարբեր մարդկանց և ասացի, որ քարոզի ժամանակ նրանց Աղոթագիրք պիտի նվիրեմ։ Քարոզի ընթացքին հարցրեցի, թե ո՛վ է Աղոթագիրք ցանկանում։ Շատերը ձեռք բաձրացրին, բայց Աղոթագրքերը բաժանեցի այն չորս մարդկանց, որոնց նախապես խոստացել էի։

Այնուհետև նրանցից մեկին հարցրեցի. «Դուք հույս ունեի՞ք և վստա՞հ էիք, որ այսօր Աղոթագիրք պիտի ստանաք»։ «Այո՛, Հայր Սուրբ», - պատասխանեց նա։ «Իսկ ինչո՞ւ էիք վստահ»։ «Որովհետև Պատարագից առաջ դո՛ւք ինձ ասացիք, որ այսօր Աղոթագիրք եք նվիրելու և ես վստահում եմ ձեր խոսքին»։

Ներկա հավատացյալները ժպտացին, և ես բացատրեցի, որ նախապես չորս հոգիների խոստացել էի, որ այսօր քարոզի ժամանակ նրանց Աղոթագիրք եմ նվիրելու։ Այս չորս մարդիկ ուրախությամբ և հույսով սպասում էին, թե ե՛րբ պիտի ստանան Աղոթագրքերը։

Սա Քրիստոնեական հույսի լավագույն փոխաբերությունն է։ Քրիստոնեական հույսն անորոշ ցանկություն և կամ պարզ լավատեսություն չէ, այն Աստծո և Նրա խոստումների հանդեպ հավատն ու ամբողջական վստահությունն է։ Եվ քանի որ Աստված միշտ պահում է իր խոստումները, ուրեմն կարող ենք «հույսով ուրախանալ»։ (Հռոմեացիներին 12:12)